Ayat Alkursi (s taɛrabt: آية الكرسي, Taɣarast n tiɣri. ’āyat al-kursī‎) tga laya tis-255 ɣ ssuṛa nɣ tkṭṭumt n tfunast ɣ Lqqʷran lli d isggiz rbbi f urqqas nns Muḥammad ﴾ﷺ﴿ taẓallit n rbbi fllas ɣ yiḍ n Lqadr ɣ wayyur n Rmḍan, ilkm uṭṭun n tassuṛin nns 114. Tga laya ad yat zɣ layat lli llanin ɣ tassurin n udlis n ṛbbi. Laya ad ar tettinni mas iga rbbi yan, ur illi mad t irwasn.[1] Ilkm wuṭṭun n tguriwin nns 50, ku yat gis lbaṛaka , lliɣ tggiz laya ad rwln ibalisn, inta (ibda) umzwaru n tassuṛt s yism n rbbi «بسم الله» ,d umggaru nns s yism nns «العلي العظيم».[2]

Ayat Alkursi s yils n limam Ɛabdurrahman Al Sudays.

Laya ad tga yat laya bahra istawhman dar imslmn d tugt nnsn ḥsan-tt s wul nnsn.[3]

Mad gis illan ssnfl

Mad tettini ssnfl

اللّهُ لاَ إِلَهَ إِلاَّ هُوَ الْحَيُّ الْقَيُّومُ لاَ تَأْخُذُهُ سِنَةٌ وَلاَ نَوْمٌ لَّهُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الأَرْضِ مَن ذَا الَّذِي يَشْفَعُ عِنْدَهُ إِلاَّ بِإِذْنِهِ يَعْلَمُ مَا بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْ وَلاَ يُحِيطُونَ بِشَيْءٍ مِّنْ عِلْمِهِ إِلاَّ بِمَا شَاء وَسِعَ كُرْسِيُّهُ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضَ وَلاَ يَؤُودُهُ حِفْظُهُمَا وَهُوَ الْعَلِيُّ الْعَظِيم

Asuɣl s tclḥit ssnfl

Asuɣl ad n Lqʷran s tutlayt taclḥit iskr tt Jumadi Alḥusin Abaɛmrani.[4]

ṛbbi, yan ad iga, ur illi kra n ṛbbi inzgi bla ntta, iga amuddr, iga anazmar, ur ar t islay unuddm, ula iḍs, kra illan ɣ ignwan, d kra illan ɣ wakal, iga winns, matta ɣwad iẓḍarn ad as immtr talaɣatt, bla s turayt nns, issn mad zzwarn, ula mad sggʷran, ha nn ur ad tssn kra n tussna nns, bla s unckk nna ira, ha nn abadu nns, yuma ignwan s wakal, ha nn ur ar t izzuẓ iḥḍi nnsn, ha nn ntta iga amattuy anmɣur.

Taɣarast n tiɣri ssnfl

اَللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ

255 Allāhu lā ilāha illā hū

ٱلْحَىُّ ٱلْقَيُّومُ

Al ḥayyu l-qayyūm

لَا تَأْخُذُهُۥ سِنَةٌ وَلَا نَوْمٌ

Lā ta’khudhuhū sinatun walā nawm

لَّهُۥ مَا فِى ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَمَا فِى ٱلْأَرْضِ

Lahū mā fi s-samāwāti wamā fi l-’arḍ

مَن ذَا ٱلَّذِى يَشْفَعُ عِندَهُۥٓ إِلَّا بِإِذْنِهِۦ

Man dha l-ladhī yashfa‘u ‘indahū ’illā bi’idhnih

يَعْلَمُ مَا بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْ

Ya‘lamu mā bayna ’aydīhim wamā khalfahum

وَلَا يُحِيطُونَ بِشَىْءٍ مِّنْ عِلْمِهِۦٓ إِلَّا بِمَا شَآءَ

walā yuḥītūna bishay’in min ‘ilmihī ’illā bimā shā’

وَسِعَ كُرْسِيُّهُ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلْأَرْضَ

Wasi‘a kursiyuhu s-samāwāti wal’arḍ

وَلَا يَـُٔودُهُۥ حِفْظُهُمَا

Walā ya’ūduhū ḥifẓuhumā

وَهُوَ ٱلْعَلِىُّ ٱلْعَظِيمُ ۝‎

Wahuwa l-‘aliyyu l-‘aẓīm

Tiwlafin ssnfl

Ẓṛ uggar ssnfl

Isaɣuln ssnfl

  1. "Surat Al Baqara" . quran.com. Retrieved 16 October2020.
  2. Abdullah Yusuf Ali (1983) [First published 1934]. The Holy Qur'ān: Text, Translation and Commentary. Brentwood, Maryland: Amana Corp. pp. 102–103.
  3. Seyyed Hossein Nasr, ed. (2018). The Study Quran. HarperCollins Publishers. p. 110.
  4. Asuɣl n LQURAN s tutlayt taclḥit - PDF